wyjade.pl

Kaplica Trójcy Świętej jest jednym z najcenniejszych i najciekawszych zabytków sztuki średniowiecznej w Polsce i w Europie. Tutaj spotkała się i współistnieje jednocześnie kultura Wschodu i Zachodu. We wnętrzu tej gotyckiej świątyni w 1418r. wykonano bezcenne malowidła bizantyńsko-ruskie. Unikalna w skali europejskiej Kaplica jest dużą atrakcją dla miłośników i znawców zabytków przeszłości, architektury i malarstwa. Kaplica powstała zapewne przed rokiem 1327, już wtedy wymieniano ją jako należącą do zamku. W XIV wieku kościół ten był budowlą jednokondygnacyjną z kryptą. Posiadał nawę oraz wielokątne prezbiterium, które leżało w obwodzie murów obronnych. W 1407 roku został, z inicjatywy Władysława Jagiełły, przebudowany w stylu gotyckim. Po podwyższeniu ścian powstała świątynia dwukondygnacyjna z dawną kryptą. W bryle kościoła dominowały dwa strome, schodkowe szczyty, które przetrwały do lat pięćdziesiątych XVII wieku.... wyświetl cały opis

Kaplica Trójcy Świętej jest jednym z najcenniejszych i najciekawszych zabytków sztuki średniowiecznej w Polsce i w Europie. Tutaj spotkała się i współistnieje jednocześnie kultura Wschodu i Zachodu. We wnętrzu tej gotyckiej świątyni w 1418r. wykonano bezcenne malowidła bizantyńsko-ruskie. Unikalna w skali europejskiej Kaplica jest dużą atrakcją dla miłośników i znawców zabytków przeszłości, architektury i malarstwa. Kaplica powstała zapewne przed rokiem 1327, już wtedy wymieniano ją jako należącą do zamku. W XIV wieku kościół ten był budowlą jednokondygnacyjną z kryptą. Posiadał nawę oraz wielokątne prezbiterium, które leżało w obwodzie murów obronnych. W 1407 roku został, z inicjatywy Władysława Jagiełły, przebudowany w stylu gotyckim. Po podwyższeniu ścian powstała świątynia dwukondygnacyjna z dawną kryptą. W bryle kościoła dominowały dwa strome, schodkowe szczyty, które przetrwały do lat pięćdziesiątych XVII wieku. Dolną kondygnację przeznaczono na kryptę dla zmarłych kapelanów i miejscowych dostojników, zaś górną dla potrzeb religijnych. Wieloboczne prezbiterium oraz kwadratowa nawa sklepione były żebrowo. Sklepienie nawy podtrzymywał centralnie osadzony filar. Ten element konstrukcyjny był typowy dla architektury sakralnej i świeckiej w okresie panowania Kazimierza Wielkiego. W okresie renesansu kościół miał nadal charakter gotycki, chociaż wejście umieszczono na poziomie pierwszego piętra i ujęto je w nowy renesansowy portal, wykonany w warsztacie kamieniarskim Komasków. Dopiero w XVII wieku fasada świątyni była już zwieńczona szczytem w stylu renesansu lubelskiego. W drugim dziesięcioleciu XV wieku podjęte zostały prace malarskie we wnętrzu kościoła. Wykonał je anonimowy zespół malarzy ruskich pod kierownictwem mistrza Andrzeja. Ściany i sklepienie pokryte zostały polichromią w stylu rusko-bizantyńskim. Malowidła ukończono w 1418 roku, co zostało utrwalone cyrylicą na tablicy fundacyjnej w łuku tęczowym kościoła. Poza scenami religijnymi zdobiącymi wnętrze kościoła, znajdują się tu dwa portrety Władysława Jagiełły. Polichromię wykonano różnymi technikami: na suchym i na mokrym tynku, farbami temperowymi. Podczas prac nad nową budowlą więzienną, w latach 1823-1826, kościół został połączony z zabudowaniami neogotyckimi i stał się kaplicą więzienną. Z zewnątrz i od wewnątrz otynkowano go przez co zniszczono bezcenne malowidła. W końcu XIX wieku kaplica więzienna uległa niewielkim przeobrażeniom: zdemontowano zewnętrzne schody a portal przekształcono w okno. W 1897 roku Józef Smoliński odkrył fragmenty XV-wiecznej polichromii. W latach 1917-1918 odsłonięto dalsze partie malowideł.

Komentarze