wyjade.pl

Jest w Lublinie pewien tajemniczy, uroczy domek, który wreszcie, nareszcie jest remontowany. Popularnie zwany jest Domkiem Kata. W istocie zamieszkiwał w owej baszcie Mistrz Małodobry, lub po prostu
Mistrz. Była to ongiś szubienica miejska. Kiedyś tak to było- pręgierz na głównym rynku, a szubienica poza murami miasta. Na rynku zapewne brał swój początek pochód złożony ze skazańca, kata, straży, oskarżyciela i tłumu gapiów. Egzekucja przez powieszenie chyba trwała długo, gdyż w jej posępny rytuał włączano także ową procesję, która kończyła swój pochód pod szubienicą za miastem (w tym przypadku to ok.2 km) No cóż, taka swego rodzaju rozrywka (na miarę czasów).

Egzekucje prawdopodobnie odbywały się w różnych punktach miasta. Kary ścięcia odbywały się w obrębie murów miejskich. Zaś kary wykonywane przez powieszenie lub ścięcia (z ćwiartowaniem,... wyświetl cały opis

Jest w Lublinie pewien tajemniczy, uroczy domek, który wreszcie, nareszcie jest remontowany. Popularnie zwany jest Domkiem Kata. W istocie zamieszkiwał w owej baszcie Mistrz Małodobry, lub po prostu
Mistrz. Była to ongiś szubienica miejska. Kiedyś tak to było- pręgierz na głównym rynku, a szubienica poza murami miasta. Na rynku zapewne brał swój początek pochód złożony ze skazańca, kata, straży, oskarżyciela i tłumu gapiów. Egzekucja przez powieszenie chyba trwała długo, gdyż w jej posępny rytuał włączano także ową procesję, która kończyła swój pochód pod szubienicą za miastem (w tym przypadku to ok.2 km) No cóż, taka swego rodzaju rozrywka (na miarę czasów).

Egzekucje prawdopodobnie odbywały się w różnych punktach miasta. Kary ścięcia odbywały się w obrębie murów miejskich. Zaś kary wykonywane przez powieszenie lub ścięcia (z ćwiartowaniem, – gdy te miały mieć charakter hańbiący) - miały miejsce poza granicami miasta. Wynikało to zapewne z faktu, iż karę ścięcia uważano za karę honorową, w przeciwieństwie do kary powieszenia czy kary ścięcia z ćwiartowaniem. Szubienica w Lublinie zlokalizowana była właśnie przy granicy miasta. Tu właściwie kończył się Lublin. A obecnie to samo centrum!

Pierwsza wzmianka źródłowa dotycząca istnienia szubienicy pochodzi z 1408 roku. Kolejna zaś z 1595 – liczne zapisy w księgach dochodów i rozchodów miejskich dotyczących procesu budowlanego dotyczącego budowy murowanej szubienicy. Wieża szubienicy była dwukondygnacyjna i miała formę graniastosłupa. 8 Przypuszcza się, że wieża powstała w pobliżu starszej szubienicy na miejscu, które dla tego typu urządzeń zostało wyznaczone w XIV w.

Na szubienicy skazańcy wisieli tak długo, aż został sam szkielet, wtedy dopiero ich zdejmowano, a kości najczęściej wrzucano do wnętrza szubienicy. Jeśli pod lubelską szubienicą jest jeszcze jakaś piwnica, to może być tam sporo skazańców! Brrr!! Niektórych (zależnie od wyroku i przewinienia) chowano koło szubienicy. Innych pozwalano pochować na cmentarzu. I chociaż Kościół twierdził wyraźnie, że po wykonaniu kary przestępca jest oczyszczony i można go chować w poświęconej ziemi, to ludzie byli temu niechętni - obawiano się takich nieboszczyków. Powstawały, więc z konieczności takie miejsca, jak cmentarz pod kapliczką w Parku Saskim, który w zasadzie był oddzielony od cmentarza przy kościele Św. Krzyża tylko drogą, więc w pewnym sensie był jakby częścią normalnego cmentarza i zarazem był poza nim.

W 1807 roku szubienicę zmieniono na prochownię. Związane to było z umieszczeniem w tym samym czasie wojska w nieodległym klasztorze oo. dominikanów obserwantów przy kościele Świętego Krzyża. Późniejsze dzieje owej chatki to już tylko popadanie w ruinę. To znaczy gdzieś koło 1950 roku poczyniono pewne prace remontowe. A potem w latach 80 i na początku 90 w mieszkali tu lokatorzy z kwaterunku.
Teraz po remoncie ma być tu kafejka z galerią. (Ciekawe, jaki będzie wystrój?) A może można byłoby urządzić tu muzeum katowskie?

A tak na marginesie pewien miejski kat miał też swego czasu drugi interes. Egzekucje odbywały się czasami, a rozrywki i uciech ludziska potrzebowali na codzień. Za Bramą Rybną na Starym Mieście krył się prowadzony przez niego, a utrzymywany przez rajców miejskich dom publiczny. I długo trwała jego działalność, mimo bliskiego sąsiedztwa z kościołem i klasztorem Dominikanów na ulicy Złotej- dwa przeciwległe końce małej uliczki. Lubelskie Stare Miasto nie jest zbyt rozległe. Ale za to jak malowniczo położone! Ale to już inna opowieść.

Komentarze