wyjade.pl

Lubelszczyzna odznacza się wielką różnorodnością swego bardzo malowniczego krajobrazu oraz prawie nieskażonym środowiskiem przyrodniczym. Niewiele jest w Polsce regionów, gdzie można znaleźć tak wielkie bogactwo gatunków i krajobrazów, a lasy województwa lubelskiego należą do najzdrowszych w kraju!

Moja rodzinka ma kilka takich ulubionych lasów, do których wybieramy się zależnie od nastroju i potrzeb. Do jednych jedziemy tylko i wyłącznie na grzyby, do innych na piknik, a jeszcze inne są idealne na wycieczki rowerowe.

Jest za to jeden taki las - ale za to przeogromny - który spełnia wszystkie powyższe kryteria. To nie jeden taki sobie lasek, ale całe kompleksisko - 13 tysięcy hektarów leśnego gospodarstwa! Chodzi tu o malownicze Lasy Kozłowieckie, które rozciągają się na północ od Lublina. To największy zwarty kompleks leśny w województwie lubelskim. Oj... wyświetl cały opis

Lubelszczyzna odznacza się wielką różnorodnością swego bardzo malowniczego krajobrazu oraz prawie nieskażonym środowiskiem przyrodniczym. Niewiele jest w Polsce regionów, gdzie można znaleźć tak wielkie bogactwo gatunków i krajobrazów, a lasy województwa lubelskiego należą do najzdrowszych w kraju!

Moja rodzinka ma kilka takich ulubionych lasów, do których wybieramy się zależnie od nastroju i potrzeb. Do jednych jedziemy tylko i wyłącznie na grzyby, do innych na piknik, a jeszcze inne są idealne na wycieczki rowerowe.

Jest za to jeden taki las - ale za to przeogromny - który spełnia wszystkie powyższe kryteria. To nie jeden taki sobie lasek, ale całe kompleksisko - 13 tysięcy hektarów leśnego gospodarstwa! Chodzi tu o malownicze Lasy Kozłowieckie, które rozciągają się na północ od Lublina. To największy zwarty kompleks leśny w województwie lubelskim. Oj można się tu zgubić. Naprawdę! Wiem coś o tym, bo kiedyś szukaliśmy już mojej mamy. A telefon komórkowy nie wszędzie ma tu zasięg. Doszliśmy po numerowanych przydrożnych słupkach, w którym mniej więcej kierunku mamy szukać. I szczęśliwie się udało. Ale weszliśmy od Nowego Stawu, a mamę znaleźliśmy prawie pod Majdanem Kozłowieckim ( a to dobrych parę kilometrów!).

My przeważnie wjeżdżamy do lasu od strony Nowego Stawu, ponieważ tą drogą dostajemy się samochodem w głąb lasu. (Ostatnio ustawiono w lesie wiele znaków zakazu wjazdu). Droga ta wiedzie z Nowego Stawu do Majdanu Kozłowieckiego (ubita, piaszczysta, ale po deszczu, albo po zimie… sami wiecie). W połowie drogi, na skrzyżowaniu dróg leśnych z asfaltówką zostawiamy auto pod starym drewnianym krzyżem i stąd wyruszamy na grzybobranie-tu najwięcej podgrzybków. Dalej trzeba jechać aż do Majdanu, bo tu widnieje znak "zakaz zatrzymywania się i postoju". (Lepiej przestrzegać znaków, bo nadleśniczy karze niesfornych grzybiarzy-turystów). A od strony Majdanu na brzegu lasu czeka przygotowane wspaniałe miejsce na rodzinny biwak. Stąd już "rzut beretem" do Kozłówki i Lubartowa.

Można też się dostać do lasu uroczą drogą z Woli Niemieckiej - trochę gorsza droga. Generalnie zostawiamy samochód na obrzeżach lasu i dalej podążamy rowerami, bo trasa rowerowa jest wyśmienita - i leśnym duktem i asfaltówką. Od wiaduktu za Niemcami przez całą długość lasu wiedzie wygodna, asfaltowa droga, ale wjazd autem jest zabroniony. Jest wyznaczony parking. A stąd jest spory kawałek drogi w te bardziej urocze ostępy. Asfaltówka rozjeżdża się dalej na Stary Tartak i Majdan Kozłowiecki.

Czasami zapuszczamy się do Starego Tartaku gdzie jest śliczna leśniczówka oraz pomnikowy dąb i lipa. I stamtąd nad wodę. Staw Wzory! Staw Stróżek. Wchodzenie do mętnej, mulistej wody zabronione! Ale na kocyk na trawiastym brzegu proszę bardzo. Mieszczuchy „dopchały się” i tu, bo widać coraz więcej śmieci. No i te komary! Znacie ten dowcip? „Kochanie, prawda, że to urocze miejsce?-tak, trzy miliony komarów myślą tak samo”
Cała trasa rowerowa ma ok. 30 km (a ścieżka rowerowa prowadząca prosto do Kozłówki około 20 km od skrętu z szosy lubelskiej za Niemcami) oraz ścieżki przyrodnicze (dydaktyczna otwiera się tuż przy wjeździe w las za Niemcami, przed wiaduktem). Można więc spacerować do woli i jeździć rowerami.

Kochamy tutejsze leśne dróżki. Bo tu każda ma swój niepowtarzalny urok. Kusi, zachęca, by wstąpić właśnie na nią. Lubimy za każdym razem odkryć nową, a potem ułożyć się na mięciutkim mchu i czekać na krasnoludka. Może kiedyś usłyszymy bajki z mchu i paproci (pamięta to ktoś jeszcze?).

Bliskość Lublina sprawia, że w weekendy lasy te są licznie odwiedzane przez miłośników kontaktu z przyrodą. Jeszcze kilkanaście lat temu nie było takich tłumów. Chyba teraz ludzie bardziej tęsknią za przyrodą, spokojem? I więcej jest zmotoryzowanych, którzy zapuszcza się dalej?

Ale ostrożnie z tym zapuszczaniem się w nieznane rewiry, bo oprócz zabłądzenia istnieje szansa (ryzyko?) spotkania dzikiej zwierzymy: zajęcy, łosi, jeleni, danieli, saren i dzików.
Z tym ostatnim stanęłam oko w oko-no może nie całkiem w oko, bo gdy tylko zobaczyłam około 5 metrów przed sobą ogromniasty zad i coś chrumknęło złowieszczo, tak „wydarłam” w drugą stronę, że mąż z dzieckiem gratulowali mi czasu na „setkę”! (akurat w szkole syn biegał na 100m) Nie wiem kto był bardziej wystraszony. W sumie nie okazałam się bystrym obserwatorem, bo należało przypuszczać po bardzo zrytej ziemi jaki mieszkaniec lasu przebywa tu najczęściej. Ale tak byłam zaaferowana upolowaniem kolejnego podgrzybka, że już na nic innego nie zwracałam uwagi.

To niesamowite ile ludzi „szwęda się” tutaj, a nikt nikomu w drogę nie wchodzi i każdy wychodzi z koszami pełnymi grzybów albo kankami pełnymi jagód.
Lasy Kozłowieckie są piękne o każdej porze roku. Zimą można wybrać się tu urokliwe wędrówki (raczej narty biegówki) czy kulig. Latem na jagody, jesienią na grzyby, wiosną podziwiać zawilce i przylaszczki i obserwować budzącą się do życia przyrodę. O każdej porze roku jest pięknie.

Dla strudzonych wędrowców czy też amatorów odpoczynku, relaksu wśród śpiewu ptaków są wyznaczone miejsca biwakowe – siedzenia, ławki, stoliki z zadaszeniem i bez, miejsca wyznaczone na ogniska.
Koniecznie trzeba to zobaczyć!

Komentarze